चढली ती दु:खाचा डोंगर अनाथांना दिली प्रेमळ सावली गरजूंना नेहमीच मदत केली त्या मातेने पावलोपावली गेली निघून जगातून केले अनाथांना निराधार माई होती अनाथांची आता कुठे भटकतील ते दारोदार कायमच दु:ख तिच्या नशिबी नाळ जोडली गेली दु:खाशी हसत दुसऱ्यांना आनंद दिला ठेवल्या सुखाच्या दुस-यांसमोर राशी तुझ्यासारखी आई सिंधूताई न होणे जगात दुसरी चंद्र-सूर्यही ग्वाही देतील … Continue reading कविता – सिंधूताई सपकाळ…माई