कविता – काळाच्या ओघात

काळाच्या ओघात वाहताना
फिरू नको स्वार्थाच्या बागेत
क्षणभंगुर आहे जीवन हे सत्य
वावर जरा निस्वार्थेच्या रांगेत..

अहंकार उरात भरून ठेवले
निर्मळ भाव अंतरी ना उरले
प्रामाणिक पणाच्या नावावर
आपलेच निती मूल्य वेचले..

आयुष्याचा वळणावर वळत
येणाऱ्या काळाला सुंदर बनव
स्मृतींच्या बंधनात वेळ हरवते
आपल्यात माणुसकी जगव

द्वेष लोभ मोह माया सोडून
स्वत:ला बनव पाईक धम्माचा
वेळ निसटून गेली हातातून तर
नायनाट होईल जीवनाचा…

धीर धर सावर तुझ्या मनाला
घे झेप स्वप्नांना पंख देऊन
लाव जीवन योग्य सत्कर्माला
काळाच्या ओघात जा वाहून..

माला मेश्राम, नवी मुंबई